تجارب و نظرات دکترگوگانی در مورد ارتودنسی با سیستم دیمون

در این قسمت دوست دارم کمی از تجربه خودم در مورد کار با این سیستم صحبت کنم، تجاربی که سعی کرده ام با منابع موجود هم ارزیابی کرده باشم تا حتی المکان مبتنی بر شواهد علمی باشد. نظر هایم را به صورت تیتر وار در مورد جنبه های مختلف درمان با سیستم ،به خصوص جنبه هایی که محل مناقشه بوده است، مطرح خواهم کرد. این مطالب برای همکارن علاقه مند به ارتودنسی با سیستم دیمون می تواند مفید باشد و البته به بیماران علاقه مند به سیستم دیمون هم کمک می کند اطلاعات خوبی به دست آورند!

در مورد کاهش زمان درمان در ارتودنسی با سیستم دیمون

هرگز نمی توان به بیمار تضمینی در مورد کاهش زمان درمان با سیستم دیمون داد! چون هرگز یک نفر با شرایط یکسان دوبار درمان نمی شود که بتوان برای آن فرد مقایسه دقیق انجام داد! ولی تفکر و تجربه نشان داده که می توان با این سیستم روی کاهش زمان درمان حساب باز کرد! چرا؟ چون هم به خاطر تکنولوژی خاص و شرایط حاکم بر آن می توان قسمت هایی از درمان را ادغام کرد در در زمان صرفه جویی کرد. و هم اگر بیماری با کمک این سیستم از کشیدن دندان نجات یابد همین یک صرفه جویی بزرگ در زمان درمان خواهد بود! بنابراین می توان گفت که با سیستم دیمون شانس بیمار برای کاهش زمان درمان بیشتر است، اگر دکتر درست درمان کند و بیمار درست همکاری کند!

در مورد درد و ناراحتی

نمی توان گفت با دیمون ارتودنسی بدون درد و مشکل خواهد بود! ولی می توان گفت سیستم دیمون این شانس را می دهد که بیمار درد کمتری حس کند! چون دستکاریها طی جلسات کمتر میشود و ناراحتی های حین جلسات کمتره میشود به علاوه اگر سیم ها درست انتخاب شده باشند، فشار سیم و درد های بین جلسات هم کمتر می شود! با نیاز کمتر به دستکاریها، اگر بیمار بهداشت و نگهداری رو رعایت کند، ناراحتی ها کمتر میشود.

در مورد بهداشت

اگر بهداشت بیمار خوب باشد در بلند مدت تفاوتی بین دیمون با سایر سیستم ها دیده نمی شود!یعنی در نهایت همه می توانند کار خود را بکنند بدون آنکه صدمه ای به دندان وارد شده باشد! چرا؟ چون دستگاه ارتودنسی نیست که صدمه می زند! پلاک میکروبی ناشی از بهداشت بد این کار را می کند! البته اگه بهداشت بد باشد گرچه مزیت اصطکاک کمتر از دست میرود و تفاوت دیمون با سیستم های قدیمی کم می شود، ولی صدمات به لثه و استخوان به خصوص در بزرگسالان که شانس بازسازی کمتری دارند، با دیمون کمتر خواهد بود! همین طور چون اتصالات در سیستم دیمون جم و جور تر هستند، رعایت بهداشت کمی راحت تر است!

در مورد ریتنشن یا فاز غیر فعال یا فاز نگهداری نتایج (بعد از ارتودنسی)

ریتنشن ثابت در اغلب موارد ، حتی در درمان با سیستم های قدیمی تر، توصیه میشود و تاکید بر اون در سیستم دیمون دلیلی بر ضعف سیستم این سیستم نمی تواند به حساب آید! واین اصل که هرچه تغییرات بزرگتر باشد اهمیت ریتنشن بیشتر است را اگر در کنار میزان زیاد تغییرات در سیستم دیمون قرار بدهیم، تاکید زیاد بر ریتنشن قابل توجیه است! به خصوص که بیماری که هزینه بالاتری برای سیستم دیمون می دهد، احتمالا برای حفظ نتایج به دست آمده حساس تر هم خواهد بود. البته در گالری سایت می توانید بیمارانی را هم پیدا کنید که بعد از سیستم دیمون فقط از ریتینر متحرک استفاده نموده اند! قابل ذکر است که، در مورد ریتنشن ما اطلاعاتی داریم، این اطلاعات در مواردی کاملا روشن و در موارد بیشتری مبهم است! آنچه قطعی است، غیر قابل پیش بینی بودن ثبات هست(یاد اصل عدم قطعیت هایزنبرگ افتادم)! به همین جهت ریتنشن را باید برای همه رعایت کرد واصل را بر آن گذاشت! علت این نیست که همه ریتنشن لازم دارند! علت این است که ثبات به میزان زیادی غیر قابل پیش بینی است!!!