عضلات در حال ورزش 10 تا 18 برابر در حال استراحت احتياج به خون دارند، 20 دفعه بيشتر قند و اكسيژن مصرف مى نمايند، 50 بار زيادتر گازكربنيك دفع مى نمايند، و با توجه به همين ارقام ، اهميت كار قلب هنگام ورزش روشن مى گردد . در واكنش قلب در برابر كار عضلانى ، مشاهده مى شود ضربانهاى دبى ، حجم خون ، فشارخون و حتى تركيبات فيزيكی وشيميايى خون را دگرگون مى سازد. ضربان قلب هنگام كار بدنى ، يعنى زمانى كه عضلات را به فعاليت مى داريم ، 2 - 3 و حتى 4 برابر، و امكان دارد به 200 ضربه در دقيقه برسد. حجم خون 2 - 3 برابر و دبى قلب 6 - 7 و حتى 8 برابر و گاه زيادتر شود و دبى قلب از 4 ليتر در دقيقه ممكن است به 30 تا 35 ليتر در دقيقه برسد، در صورتى كه دبى قلب شخص سالم و ورزيده در حال معمولى 25 ليتر است . حجم قلب ورزش كاران و كارگرانى كه كار بدنى سنگينى دارند، بدون شك افزايش مى يابد، اما اين افزايش به عقيده بسيارى ، فيزيولوژيك و كاملا طبيعى است . در اثر فعاليت بدن ، حجم قلب افزايش مى يابد، زيرا جدار بطن ها به ويژه بطن چپ ضخيم مى شوند، يعنى همانطور كه عضلات بازو در اثر ورزش يا ابتلا به برخى بيمارى ها قوى مى شود، عضلات قلب هم در اثر كار، قوى مى گردد و در نتيجه قدرت انقباض قلب زياد مى شود.

نقش ورزش در عضلات بدن :

1. قدرت انقباض و نظم ضربان قلب پس از مدتى ورزش كردن بهتر مى شود.
2. گنجايش ريه ها بيشتر مى گردد و در نتيجه ، اكسيژن بهترى و بيشترى به بدن مى رسد. ورزش صحيح و معتدل و متناسب با مزاج ، سبب نظم و ثبات حركات تنفس مى گردد و تنفس عميق تر، ولى شمارش آن كمتر مى شود.
3. هرچه شخص ورزيده تر باشد، مقدار سوخت بدنش نقصان مى يابد، يعنى در حقيقت در اثر مدتى ورزش كردن ، بدن بهتر از مواد غذايى خود استفاده مى كند.
4. رشد و نمو بهتر انجام مى گيرد، زيرا اكسيژن بهتر و بيشتر به تمام نسوج مى رسد و در نتيجه ، فعاليت غدد داخلى افزوده شده و بنابر عقيده اى در عضلاتى كه فعاليت مى كنند، موادى ايجاد مى شوند كه به رشد و نمو كمك مى نمايد.
5. قوه جذب و دفع بهتر مى شود.
6. بدن عادت مى كند در برابر مختصر فعاليت ، ناگهان نفس تنگى پيش ‍ نيايد و ضربان قلب زياد نشود و ديرتر خسته گردد و عرق نمايد.
7. هماهنگى بين اعصاب و مراكز عصبى و تقويت اعصاب ، ايجاد شده و كارهاى فكرى ، آسانتر مى شود.

در كتاب زن و ورزش نيز درباره فوايد ورزش چنين آمده است :

بدن انسان برخلاف ماشين يا هر وسيله ديگر كه بر اثر كار و فعاليت مستهلك مى گردد، با كار جان گرفته و توانايى بيشترى كسب مى نمايد. در زمانهاى گذشته ، حركت و تمرين هاى بدنى ، بخشى از كار روزانه فرد به شمار مى رفت ، اما امروزه بر اثر پيشرفت تكنولوژى و ماشين ، بايد بيشتر از گذشته در جستجوى حركت بود، و هر فرد بايستى آن را در برنامه روزانه خود بگنجاند. تنفس و يا نفس كشيدن وسيله اى است كه با آن ، اكسيژن به همه بدن مى رسد و مواد زايد و اكسيده به بيرون ريخته مى شود. در خلال تمرين ، ميزان نفس كشيدن افزايش مى يابد. شخصى كه بدنش تربيت شده با تمرين هاى ورزشى است ، آهسته تر و عميق تر از افراد ديگر نفس مى كشد، فشارهاى وارد بر سيستم تنفسى خويش را با تلاش كمتر و كارايى بيشتر پاسخ ‌گوست .

تمرين ها به دستگاه هاضمه به دو طريق كمك مى كنند:

1. به علت پى آمد نياز بدن به غذا، اشتها را افزايش مى دهند.
2. حركت اندامهاى هاضمه تسريع مى شود و حركات دودى شكل معده - كه موجب هضم غذا مى گردد - سريعتر و راحت تر صورت مى گيرد.

تمرين هاى ورزشى ، عمل تخليه را بهبود و از يبوست پيشگيرى مى كند. حركات دودى شكل افزايش مى يابد و در نتيجه ، روند ترشحات بدن كارآمدتر تنظيم مى شوند. به طور كلى افرادى كه فعاليتهاى جسمانى بيشترى دارند، كمتر از افراد كم حركت ، به بيمارى سنگ كليه و اختلالات مشابه به آن مبتلا مى شوند.

بسيارى از مواد زايد، از طريق غدد عرق در پوست بدن بيرون ريخته مى شود. اين فرايند با تمرينهاى شديد ورزشى تسريع مى شود، علاوه بر اين ، عرق كردن باعث تميز شدن پوست مى گردد.

ارزش ديگر تمرينهاى ورزشى ، در افزايش توليد سلولهاى قرمز خون در بافتهاى لنفاوى استخوان است . شمارش هموگلوبين خون بر اثر فعاليت بالا مى رود. تمرينها از بالا رفتن فشار خون جلوگيرى مى كند.

به طور كلى نقش ورزش در سلامتى انسان آنقدر زياد است كه امروزه بسيارى از بيماريها را با ورزش مداوا مى كنند، كه به اين شيوه مداوا (( ورزش درمانى )) گفته مى شود.