اباتمنت چیست؟
ایمپلنتو اباتمنت دوجزء وابسته هستند که پایه و اساس پروتز دندان را تشکیل می دهد. اباتمنت واسطی بین پایه ایمپلنت و پروتز دندانی است. بعد از کار گذاشتن تنه اصلی روی ایمپلنت قرار می گیرد و برای حفظ و نگهداری پروتز یا ساختارهای فوقانی بکار می رود و انواع مختلفی دارد. سه نوع عمده اباتمنت ها عبارتند از پیچ شونده، سمان شونده (با چسباندن به تنه اصلی محکم می شود) و نوع سوم که به عنوان اتصالات اوردنچری برای دست دندان و یا پارسیل محکم شده با ایمپلنت بکار می رود. این نحوه اتصالات مثل دکمه های فشاری هستند که با مختصر فشاری جا رفته و جدا می شوند.
اباتمنت ها به چند صورت Ball, Locator, Temporary, Multi-unit, Solid, UCLA, Cemented و Angledبا قطرها، کلارهای متفاوت و اشکال گوناگون عرضه می گردد.
طرح درمان در ایمپلنت بصورت دولایه یا سه لایه متشکل از سه جزء فیکسچر، اباتمنت و crown طراحی می شوند. در پیاده سازی دو لایه، اباتمنت و crown در یک واحد وفیکسچر بصورت جداگانه قرار می گیرد و یا فیکسچر، و اباتمنت بعنوان یک واحد و crown بصورت مجزا است. شکل زیر بیان گرافیکی این مطلب است که فهم آن را ساده می کند.
انواع اباتمنت
بطور کلی دو نوع اباتمنت داریم. نوع اول اباتمنت های سفارشی هستند که کاملا اختصاصی برای بیمار در لابراتوار ساخته می شوند. نوع دوم اباتمنت های پیش ساخته هستند که به آنها اباتمنت استوک هم می گویند و توسط تولیدکنندگان بصورت حرفه ای تولید می شوند.
در اباتمنت های سفارشی نیاز است دندانپزشک، ایمپلنت یا قالب فیکسچرلِول را با کمک ایمپرشن کوپینگبسازد. دندانپزشک ترمیمی موقعیت ایمپلنت و شکل بافت لثه اطراف را قالب گیری می کند و برمبنای آن، لابراتوآر اباتمنتی تولید می کند که مانند یک دندان طبیعی از بافت لثه پشتیبانی می کند. اباتمنتهای سفارشی گران قیمت هستند و در مواقعی که پیاده سازی اصلاحات پروتزی با ایمپلنتهای استاندارد امکان پذیر نیست از آنها استفاده می شود. برای مثال مواردی مثل ناکافی بودن فضای ترمیمی اینتراکلوزال یا بروز مشکل در اصلاح زاویه بیش از 15 درجه و یا نیاز به سه ایمپلنت و بیشتر.
اباتمنت های پیش ساخته توسط سازندگان با تکنولوژی پیشترفته ساخته می شود و مستقیماً توسط قالب فیکسچرلِول انتخاب می شوند. اباتمنت های پیش ساخته ارزان تر هستند، استفاده از آنها آسان است و زمان کمتری برای کاشت دندان صرف می شود.
اتصال اباتمنت به ایمپلنت
بعد از انجام جراحی ایمپلنت در استخوان فک نیاز به یک وقفه زمانی 2 تا 6 ماهه است که ایمپلنت و استخوان عجین شوند و اصطلاحا جوش خوردگی یا Osseointegration اتفاق بیوفتد. بعد از طی این زمان اباتمنـت بـه ايمپلنـت متصـل مـي شـود و با روش مكانيكي، محكم و اسـتوار مـي گـردد.
چهارچوب زمانی برای اتمام کار ایمپلنت و تاج بستگی به چند فاکتور دارد. هنگامی که از روش سنتی جایگذاری ایمپلنت استفاده می شود، کوتاهترین زمان لازم برای اتمام درمان ایمپلنت حدود 5 ماه است. در ابتدای این مدت زمان جراحی جایگذاری ایمپلنت و در انتهای آن اتصال تاج دائمی انجام می شود. در روش سنتی دو عمل جراحی لازم است که با فاصله سه تا شش ماهه انجام می شود. در تکنیک دیگر ایمپلنت و هیلینگ اباتمنت همزمان گذاشته می شود. پروتز دندان كه عضوي غالباً سـراميكي اسـت و شـباهتي بسـياري بـه دندان از دست رفته دارد به اباتمنت چسبانده ميشود. اين اتصال عموماً به روشها ي زير انجـام می شود:
- اسـتفاده از سـمان دندانپزشـكي
- استفاده از پيچ
- اتصال بـه روش اتصـال سوكتي كه اغلب در پروتز متحرك به كار مي رود.
اباتمنت باید در جاي خـود در ايمپلنـت ثابـت بماند. مرسوم ترين روش اتصال مكـانيكي، این است که از اباتمنـت داراي پـيچ براي اتصال به ايمپلنـت اسـتفاده مـي كننـد. روش ديگـر استفاده از پيچ با مخروط بلند در انتهاي آن است. همچنين در بعضــي ايمپلنــت هــا تنهــا از مكــانيزم اتصــال مخروطــي TIF استفاده شده است، در ايـن اتصـال هـا كه به ندرت مورد استفاده قرار مي گيرد ، اباتمنـت ماننـد يـك مخـروط طراحي شده و داخل حفره ايمپلنـت قرار می گیرد. با تلفیق دو مكانيزم مخروطي و پيچي، طرح هاي گوناگوني طراحي و توليد شده اند. در شكل زیر انواع روش های اتصال اباتمنت و ایمپلنت را مشاهده مي كنيد .
برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد مشخصات اباتمنت ها و قیمت آنها کلیک کنید.
