ایمپلنت زاویه دار دندان

دو دلیل کج بودن ایمپلنت عبارتند از:

• اشتباهات دندانپزشک

  ممکن است جراح از اهداف درمانی کمی یا خیلی زیاد فاصله گرفته باشد.

• کمبود استخوان

  اگر بیمار دچار کمبود استخوان باشد اما مایل به بازسازی و افزایش استخوان نباشد، ممکن است جراح هیچ راهی به جز زاویه دار کردن ایمپلنت نداشته باشد تا ایمپلنت را بتواند کاملا در استخوان قرار داد.

خواه مایل به استفاده از روکش پیچی باشید یا چسبی، در هر صورت باید اباتمنتی انتخاب کنید که با موقعیت نه چندان بی نقص ایمپلنت دندان سازگاری داشته باشد.

مرحله اول
ابتدا قالبی همتراز با سطح ایمپلنتگرفته میشود و به آزمایشگاه ارسال میشود تا مدل آن ساخته شود. در این مرحله هنوز هیچ قطعه ای سفارش داده نمیشود. اگر قالب از ایمپلنت تکی گرفته میشود که خیلی زاویه دار است (بیش از 45 درجه) احتمالا باید از روش تری باز استفاده کنید. اگر از تکنیک تری بسته در این حالت استفاده کنید احتمالا تری اطراف کوپینگ قالب گیری گیر میکند. تکنیک تری باز کوپینگ قالب گیری را با تری برمیدارد بنابراین جای نگرانی نیست. اگر از دو یا چند ایمپلنت زاویه دار قالب گیری انجام میشود که نسبت به هم واگرا هستند یعنی کج بودن آنها به صورتی است که از هم دور شده اند، همین نکته احتیاطی در قالب گیری باید رعایت شود.

مرحله دوم
دندانپزشک کاتالوگ ایمپلنت کاشته شده را بازبینی میکند تا ببیند چه گزینه هایی در اختیار دارد. همه شرکتهای سازنده ایمپلنت دندان گزینه های اباتمنت زاویه دار را ندارند، به خصوص در موارد اباتمنت زاویه دار برای روکش پیچی ایمپلنت دندان.

مرحله سوم
زاویه ایمپلنت باید اندازه گیری شود. اندازه گیری زاویه با چشم ممکن است خطا ایجاد کند. یک روش ساده این است که تصویری از یک نقاله به صورت آنلاین جستجو شده و روی کاغذ چاپ شود. حالا زاویه ایمپلنت روی نقاله کاغذ ترسیم میشود.

در آخر تنها کافیست ارتفاع کولار (یقه) اندازه گیری شده و اباتمنت زاویه دار انتخاب شود.