Corrosion Aspect of Dental Implants—An Overview and Literature Review

انتشار: 2014

زبان: انگلیسی

تعداد صفحات:5

چکیده: استفاده از فلزات و آلیاژها در دندانپزشکی ترمیمی و ایمپلنت به قرن ها باز می گردد. تیتانیوم (Ti) به دلیل خواص مکانیکی بسیار عالی و بیولوژیک خاصش برای ایمپلنت های پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد. سازگاری خوب تیتانیوم با لایه اکسید نازک تشکیل شده در سطح تیتانیوم مرتبط است. دی اکسید تیتانیوم با محیط بیولوژیکی غیر فعال است و کاملا با بافت های زنده سازگار است. با این حال، لایه دی اکسید تیتانیوم می تواند در طول حرکت بین ایمپلنت و بافت استخوانی در شرایط جایگذاری تخریب شود. تخریب موضعی سبب ایجاد خوردگی ایمپلنت می شود، بنابراین آن را از بین می برد. و می تواند نشت ذرات کوچک فلز یا یون ها را در بافت های زنده ایجاد کند

دانلود