این مقاله تلاش دارد عملکرد هفت ساله ی ایمپلنت استم را مورد بررسی قرار دهد.

مجموعا 105 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که جمعا 467 عدد ایمپلنت استم برای این بیماران مورد استفاده قرار گرفته است. در بخش دندان پزشکی بیمارستان National University Bundang در سئول از سال 2005 عمل جراحی ایمپلنت را انجام دادند. در این تحقیق جدول های روش زندگی و آنالیز این جدول ها و تست گزارش روزانه مورد استفاده قرار گرفته است تا فاکتورهای قابل پیش بینی را بتوان اندازه گیری و ارزیابی کرد. فاکتور های قابل پیش بینی شامل سن و جمعیت بیماران، قطر و ارتفاع استخوان فک، نوع ایمپلنت، بن گرفت و زمان لود شدن ایمپلنت می باشدکه به وسیله مدل cox proportional hazard تعیین می گردد و بر اساس تحلیل و آنالیز منطقی می باشد.

میزان بقای ایمپلنت استم طی هفت سال حدود 95/37 درصد بوده است . مدل Cox proportional hazard نشان داد که فاکتورهای زیر بر میزان بقای ایمپلنت تاثیر دارد:

1. افزایش قطر
2. کاهش زمان لود شدن ایمپلنت
3. عملکرد بن گرفت

ایمپلنت آستم نتایج رضایت بخشی در طی هفت سال را نشان می دهد.