پر کننده کانال برای دندان های آسیب دیده باعث به وجود آوردن اتصال بین شکاف دیواره های داخلی دندان ها و شکاف های ایجاد شده در بین مواد پر کننده دندان می باشد. عایق نشدن کامل دندان ها و نفوذ پذیری ناحیه ی پالپ دندان به علت عدم اتصال و پیوستگی این مواد پرکننده می باشد. این گونه مشکلات با درمان ناحیه پالپ دندان به طور قابل ملاحظه ایی کاهش پیدا می کنند و عملکرد عاج دندان نیاز به بررسی و شناخت بیولوژیکی مکانیزم دندان دارد. عاج دندان یک بخش اصلی و مهم دندان می باشد که به وسیله سلول های دندان (سلول های عاج ساز) شکل گرفتند که در ماتریکس های کلاژن قرار دارند و از سمت مرکز به سمت کانال پالپ قرار گرفته اند. فرایند سیتوپلاسم در سطح نقاط مختلف کانال های دندان گسترده شده است که سلول های دندانی در آنجا وجود دارد. در طی پیدایش و رشد دندان ها کانال های دندان به هم فشرده و نزدیک می شوند. حجم عاج دندان در ناحیه پالپ کمتر از ناحیه ی عاج و مینای دندان می باشد. همسو بودن کانال های ریشه دندان به سمت پالپ دندان می تواند تاثیرات عمیقی بر ساختار و عملکرد عاج دندان داشته باشد. هر کدام از کانال های دندان در ناحیه DEJ قرار گرفتند و شکل آنها مانند یک مخروط برعکس می باشند که قطر آن ها بین (0.5 to 0.9 MM) می باشد که این کانال ها در ناحیه ی پالپ قطرشان افزایش می یابد و به میزان (3 to 2 MM) می رسد. افزایش قطر کانال درناحیه عمقی عاج دندان و امتداد آن در قسمت پالپ باعث افزایش نفوذ پذیری در نقاط عمقی دندان ها می گردد.